Aşık Nimri Dede (İsmail Dehmenoğlu)
İkilik Kinini İçimden Atıp Özde Ben Bir İnsan Olmaya Geldim Taht Kuralı Ariflerin Gönlüne Sözde Ben Bir İnsan Olmaya Geldim Serimi Meydana Koymaya Geldim |
Gör Ki Nimri Dede Şimdi Neyleyi Gerçek Aşkı Her Gönüle Söyleyi Her Türlü Sefaya Veda Eyleyi Sazda Ben Bir İnsan Olmaya Geldim Serimi Meydana Koymaya Geldim |
||
|
|||
|
|||
Eserlerinden bazıları: |
|||
İnsan Olmaya Geldim İkilik Kinini İçimden Atıp Özde Ben Bir İnsan Olmaya Geldim Taht Kuralı Ariflerin Gönlüne Sözde Ben Bir İnsan Olmaya Geldim Serimi Meydana Koymaya Geldim Meğerse Aşk İmiş Canın Mayası Ona Mihrab Olmuş Kaşın Arası Hakkın İşlediği Kudret Boyası Yüzde Ben Bir İnsan Olmaya Geldim Serimi Meydana Koymaya Geldim Bütün Mürşidlerin Tarif Ettiği Sadıkların Menziline Yettiği Embiyanın Evliyanın Gittiği İzde Ben Bir İnsan Olmaya Geldim Serimi Meydana Koymaya Geldim Ben De Bir Zamanlar Baktım Bakıldım Nice Yıllar Bir Kemende Takıldım O Aşkı Mecazla Yandım Yakıldım Közde Ben Bir İnsan Olmaya Geldim Serimi Meydana Koymaya Geldim Süregeldim Aşk Meyini İçerek Her Bir Akı Karasından Seçerek Varlık Dağlarını Delip Geçerek Düzde Ben Bir İnsan Olmaya Geldim Serimi Meydana Koymaya Geldim Gör Ki Nimri Dede Şimdi Neyleyi Gerçek Aşkı Her Gönüle Söyleyi Her Türlü Sefaya Veda Eyleyi Sazda Ben Bir İnsan Olmaya Geldim Serimi Meydana Koymaya Geldim Elveda Ben kendi kendimi bulduğum dem dem, Küllü men aleyha fena elveda. Onda hak ile hak olduğum dem dem, Çar anasır keti nuna elveda. Çok raksettim bu elvanın faslına. Şimdi bütün yüzler döndü aslına, Can canan bir oldu misli misline, Artık inan, ikrar, dine elveda. Ayan oldu vahde-hu'nun esran, Habbelerde bile yoktur inkarı. Bu vech-i Hüda'nm yoksa kenan, Zaman, mekan, emr-i küne elveda. Mahlukat gafletle olunur ayan, Hak, halk ile oldu; halk kaldı nihan, Daim var göründü Hazret-i İnsan, Cehlimle gördüğüm ane elveda. Ey Dede maksud'un sensin hakikat, Bir yürümüş hakikatla şeriat. Var kendi kendine eyle muhabbet, Artık olsun namı şane elveda. |
Öğren Eğer tabiatın özün ararsan, Evvela var, hissi insanı öğren! İdrak içinde ruh denen ceryanın, Kalbinde yaptığı devranı öğren! Hem tahlil et, mevcut olan kanını, Neresinde bulursan gör canını. Orada sarfeyle her imkanını, Canın eğlendiği mekanı öğren! Gör ne incelik var organlarında, Beyne bağlanmışlar aklın yanında, Havadis verirler tam zamanında, Ordaki nizamı, erkanı öğren! Öğren O dizilmiş kemiklerini, Gör nasıl giymişler etle derini! Sen bir yana koy da bildiklerini, Nimri'den bu ilmi irfanı öğren! Eylemiş Bizi her nebatın her nüvesinde, Terkibimiz Tanrı ferman eylemiş. Her birinden bir yol açıp babaya, Anada şeklimi insan eylemiş. Sönmez bir ocaktır ana sevgisi, Bilmem ki, bu nasıl Tanrı vergisi? Ne zaman ki ana olsa birisi, Canını yavruya kurban eylemiş. Ana kainatın anahtarıdır, Ana her varlığın iftiharıdır. Ana bu Nimri'nin sadık yarıdır, Çünkü her derdine derman eylemiş.. Geldim Atamın beline inmezden evvel, Şol kudretten terkip oldum da geldim. Ana rahminde bir tezgaha düşüp, Sureti insanı buldum da geldim. Bütün azan o tezgahta dokundu, Terkip olan kudret ol kaba kondu. Tekamül müddetin dokuz ay on'du, Orda nizamatla doldum da geldim. İşte bu libasla geldim cihane, Buna konup, bundan çıktım ayana. Hoş gelsem sığmazdım hiç bu mekana, Aşık Nimri'yim kul oldum da geldim. |